یکی از ایراداتی که به انتخابات در جمهوری اسلامی ایران وارد می شود این است که گروهی از افراد بعضی از کاندید ها را قبل از آغاز انتخابات از رقابت های انتخاباتی کنار گذاشته و به بهانه عدم صلاحیت و یا عدم احراز صلاحیت مانع از حضور آنها در انتخابات می شوند. و این اصل صحت انتخابات را زیر سوال میبرد.

در این باره باید گفت هر کشوری برای ورود افراد به رقابت های انتخاباتی فیلتر ها و شرایطی تعیین می کند که افراد برای ورود به انتجابات باید از حداقل هایی برخوردار باشند

بر فرض هم که چنین محدودیت هایی در سایر کشور ها وجود نداشته باشد باز هم معیارهای ما برای مسائلی از این دست با آنچه برای آنها اهمیت دارد متفاوت و بسیار گسترده تر است تمام اجزا و قانون اساسی و...... در ایران بر اساس اسلام بوده و هست و حفظ  اسلامیت این نظلام از همه چیز مهمتر است حال چگونه ممکن است در دینی که برای شاهد و قاضی و امام جماعت و حتی برای کسا نی که قرار است خبری به ما بدهند و ما را از موضوعی مطلع کنند (مانند وقت نماز و ...) شرط عدالت لحاظ می شود که دستیابی به آن کار چندان ساده ای هم نیست انتظار می رود برای کسا نی که قرار است بر جان و مال و ناموس مردم مسلط شوند شرطی قائل نشویم ؟

اینهایی که در داخل کشور به این امر اعتراض میکنند همان کسانی هستند که آقای خاتمی را به عنوان پرچمدار جریان اصلاحات و بزرگ و ریش سفید خود و محور اتحاد خود معرفی می کنند خاتمی که در ملاعام بازن نامحرم دست میدهد نه یک بار و دو بار خاتمی که در جشنها و مراسمهای آنچنانی شرکت میکند و.........

شاید یکی از دلایلی که او در اتنخابات شرکت نکرد ترس از عدم تایید صلاحیت بود .

القصه کسی که به گناهی راضی شود مثل کسی است که گناه را انجام داده و با فرض اینکه این آقایان هیچ خطای دیگری مرتکب نشده باشند اگرفقط و فقط به علت حمایت بی چون و چرا از آقای خاتمی رد صلاحیت شوند ظلمی بر آنها نرفته است.

 اگر هم کسی فکر کند ما دمکراسی را رعایت نمی کنیم و مردم ما انتخابات آزاد ندارند . هیچ ابایی نداریم که بگوییم ما اصلاً قائل به دموکراسی نیستیم .

بنده که نیستم