گاهی اوقات سکوت بسیار مفید و مثمرثمر است و در واقع کاری معقولانه و شرعی و اخلاقی و انسانی است. نمونه این عمل را ما شیعیان در رفتار مولایمان علی(ع) به وضوح دیده ایم. این در حالی بود که ایشان شاید به راحتی می توانستند حق خود را از غاصبان ولایت بستانند ولی از آنجا که از طرف پیغمبر مامور به سکوت بودند سکوت کردند. و یا در رفتار حضرت روح الله بارها و بارها آن را به خاطر داریم چه در هنگام انتخاب بنی صدر ازسوی مردم، چه در انتخاب بازرگان یا بسیاری موارد مشابه که به قول ایشان همچون تیغ در چشم و استخوان در گلو ایشلن را می آزرد ولی ایشان برای مصلحت جامعه سکوت اختیار فرمودند.

ولی گاهی اوقات این سکوت نه تنها مفید نیست بلکه مضر نیز هست بلکه باز هم بنا بر عقل و شرع نه تنها ملزم به سکوت نیستیم بلکه وظیفه عقلی و شرعی ایجاب می کند که تمام همتمان را بر این قرار دهیم که فریاد کنیم و حقیقت را بر همگان آشکار کنیم.

از جمله این موارد جایی است که فرد، اشخاص یا گروهی پا را فراتر از حد خود می گذارند و هرچه طرف مقابل بنابر مصلحت یا چیز دیگری سکوت اختیار می کند از جسارت خود نمی کاهند و بار دیگر با وقاحت بیشتر جلو می آیند. در مواجهه با چنین افرادی هرچه با شیوه مدارا و سکوت رفتار شود عرصه را بر طرف مقابل  تنگ خواهد کرد و وقاحت را به حد اعلی خواهد رساند. نمونه بارز این رفتار را نیز در تاریخ معاصر خود در برخورد با آمریکا و قدرت های استکباری مشاهده کرده ایم زیرا این رفتار بالفطره استکبار است که هرچه در مقابلش عقب نشینی شود او گامی به جلو می نهد. چیزی که متاسفانه دولت پیشین و تیم مذاکره کننده آن در بحث هسته ای آن را به خوبی درک نکرده بود و فکر می کرد با وادادن و عقب نشینی می توان استکبار را قانع کرد تا با دشمن بر سر بحث هسته ای به توافقی دست یافت.

اما از این مقدمات که بگذریم باید گفت نمونه چنین استکبارها و رفتارهای استکباری ای را ما در داخل کشور نیز می توانیم مشاهده کنیم. غالبا این رفتار در مواقعی رخ می دهد که شخص مستکبر احساس خودبزرگ بینی و غرور زیادی می کند و در تصور این است که به قول معروف پشتش به جاهای محکمی!! بند است .

چند روز پیش در برخی رسانه ها سخنانی از آقای جاسبی انعکاس یافت که همگان را از این وقاحت وی انگشت به دهان کرد. وی در پیشنهادی اعلام کرد که برای بهبود وضعیت صندوق رفاه دانشجویی و برای اینکه این صندوق بتواند خدمات و تسهیلات بهتری به دانشجویان دانشگاه آزاد ارائه کند باید عده ای از فارغ التحصیلان دست به کار شوند و مبالغی را در اختیار آن قرار دهند تا بتوان به دانشجویان راحت تر وام پرداخت کرد.

گویا آنقدر در صدد القای تصور "خرج شن تمام هزینه ای که از دانشجو اخذ می شود برای خود وی" به همگان است که خود نیز دچار این توهم شده که به راستی هزینه های نجومی ای که از دانشجو در هر ترم اخذ می شود با امکاناتی که در اختیار دانشجویان قرار می دهد برابر یا حداقل متناسب است، حال آنکه چندی پیش چنان آش شور شد که خان هم فهمید و خود وی مجبور به اعتراف تخلفات گسترده مالی در حساب های مالی  این دانشگاه ( بفرمایی پول های داشجویان) شد . احتمال دیگر موجود این است که ایشان دیگر افراد جامعه را از چنان ضریب هوشی پایینی فرض می کند که بدین راحتی می تواند چنین حرف های بی حساب و غالبا دروغی را تحویل جامعه دهد.

این گونه سخن گفتن همانگونه که از ایشان پیشتر هم دیده بودیم نمونه بارز همان ضرب المثل است که می گویند: " به بچه اگه رو بدی از سر و کولت هم بالا می ره" است. شاید این رفتار ار آنجا ناشی می شود که دانشجویان این دانشگاه به دلایل مختلف تا کنون سکوتی تلخ در مقابل جسارت ها و بی شرمی های ایشان اتخاذ کرده اند. به دیگر سخن رفتار امروز وی ناشی از سکوت چند ساله ای است که بر دانشجویان این دانشگاه به هر دلیلی مستولی شده است. ولی به نظر می رسد حتی اگر تا این جای این کار را به دلایل مختلف مثل ایجاد جو اختناق و خفقان شدید از شوی ایشان و تهدید به اخراج و تعلیق و .. بتوان توجیه کرد اکنون زمان آن فرا رسیده است که برخوردی مناسب و بجا با این رفتار شود تا بار دیگر شاهد تکرار چنین اعمال مذبوحانه ای از سوی ایشان و دیگر اصحاب ایشان نباشیم. لذا مقتضی است که دانشجویان با پرهیز از هرگونه شتاب زدگی پاسخی گویا بدین رفتار دهند تا طرف مقابل هم حساب کار خود را را بکند و در رفتار نامناسب خود تغییری ایجاد کند.

به امید روزی که شاهد رشد و بالندگی سطح علمی دانشجویان ایران اسلامی و علی الخصوص دانشجویان دانشگاه آزاد باشیم که این امر هم بی شک با مدیریت افراد لایق بر این دانشگاه محقق نخواهد شد.