شـــد بسوي شهــــر بي دلبــــــر روان
در دل از اطفال تنهــــا نا گـــــــرا ن
شعله ور شـــد از قــــدوم شـــاه را ه
کـــــرد از آن بــالا به شهر غم نگاه
گفت مـــــا هم زد به روي خــــود نقاب
اي مدينه !بعد از اين راحت بخواب!
بعد از اين آواي غـــــــــم را نشنـــــوي
صــــوت محــــزون گــلم را نشنوي
منتظر مانده ام اي دوست که تا باز آيي
