آقا مهدي اي والله

ولي بد مستي بد درديه

هر بار که به دور کعبه مي گردي،عزيزي را مي بيني ،چراغ هاي هدايت را، گاه احساس مي کني که پيامبر(ص) در کنار کعبه ايستاده و داري به دور سرش مي گردي و او تو را نظاره مي کند، گاه علي(ع) را در آنجا مي بيني و گاه فاطمه(س) را و گاه امام حسن و امام حسين وتمامي ائمه پاک و پيامبران را... و فراتر از آن معشوق و محبوبت را حاضر مي داني، دوست داري به دور خدايت بگردي، اما تو از خدايت جدا نيستي ، تو با او يکي هستي ، او همه جا هست و هيچ جا نيست، منزل اصلي اش در دل توست...... و تو از عمري غفلت خويشتن گريان مي شوي، اما هنوز احساس خوشايند وصال تمام وجودت را تسخير خودش کرده است.